Chemo, kuur III

Dinsdag was het weer zo ver, het volgende infuus met kuur nummer III.

Deze keer kon Stephan niet makkelijk weg van zijn werk, maar ik had goede vervanging gevonden. Mijn vriendin Gea wilde wel met me mee.

Iets na tienen kwam ze me ophalen en togen we naar de ISALA kliniek. Eerst het verplichte bloedprikken, dat moet een uur voor de afspraak met de regieverpleegkundige.

Dus tussendoor hadden we tijd voor een bakkie met wat lekkers...

Ik had een stapeltje medicijnen meegenomen (drie stuks) die ik een uur voor de chemo moet slikken en ook twee paracetamol tabletten om wat minder last te hebben van dat geprik van het infuus.

Bij de regieverpleegkundige hoorden we dat mijn bloedwaarden goed genoeg waren voor de kuur, mijn HB was zelfs weer wat gestegen van 5.9 naar 6.1. Nog lang niet de benodigde 8.0 dus, maar we gaan voorruit!

De afspraken voor de volgende kuur, nummer vier en laatst voor deze cocktail werden gemaakt en daarna kunnen we door naar de dagverpleging in het hoofdgebouw.

Ik weer in de stoel, Gea er naast.

Dit keer vroeg ik om het infuus rechts te prikken, er was al zo veel links geprikt, daar worden mijn aders echt niet beter van en ik had wel vertrouwen dat rechts ook zou kunnen (ze doen het liever niet, omdat ik daar de borstamputatie heb gehad).

Maar alles is goed gegaan, geen problemen ervaren, dus dat is wel weer fijn.

Nu zijn we twee dagen verder en ik ben deze dagen goed doorgekomen. Ben niet echt misselijk, wel wee in mijn maag en buik. Ook weinig energie (de bloedwaarden dalen enorm door de chemo) en weinig concentratie, maar ik mag niet klagen. Ik krijg wat eten en drinken binnen, niet alles smaakt en valt even goed, maar het is te doen allemaal.

De nachten zijn echt minder. Ontzettend last van koude rillingen afgewisseld met tropische momenten. Ik slaap dus echt slecht. Moet me ook af en toe verschonen als ik te nat/plakkerig word.

Ik doe dus maar rustig aan, probeer niets te forceren en hoop deze dagen zo goed mogelijk door te komen. Tot nu toe was de zaterdag mijn slechtste dag, we zullen zien hoe het nu gaat.

Bedankt voor het meegaan Gea, heel fijn dat dat kon.

En ik ben zo dankbaar dat ik me niet zo verschrikkelijk ziek voel. Ik voel me niet fijn, maar het is vol te houden zo!

Groeten, Elni

Hoe het (me) de afgelopen twee weken verging

Maandag 13 maart:

Er staat een workshop bij Intermezzo gepland waar ik me voor opgegeven had: de look good, feel better workshop.

Omdat  het nog net geen week na de tweede chemo was, hield ik een slag om de arm of het me ging lukken. Maar ik heb het gered. Er was een dame die ik had ontmoet bij de fysio, die er ook heen ging, en zij heeft me thuis opgehaald en weer weggebracht. Dat was al heel fijn.

Kapje op, dan worden de pruiken/haarwerken niet vies....

De workshop was echt leuk, we namen door wat we zelf kunnen doen om er ondanks grauwe(re) huid, wimper loze ogen en uitgevallen wenkbrauwen toch nog goed uit te zien. Alle deelnemers (we waren met zijn zessen, vijf met borstkanker en een met longkanker) kregen een goodie bag met allerlei producten erin die we kunnen gebruiken. De aanwezige dames hielpen ons goed en het resultaat mocht er wezen. Al zeg ik het zelf ;)

Woensdag was er het stoffenspektakel in Zwolle. Ook iets waar ik normaal heel erg naar uitzie. Leuke quiltlapjes scoren voor een zacht prijsje, daar word je echt blij van! Dit jaar twijfelde ik heel erg, dacht eigenlijk niet dat ik het zou redden, maar.... dank zij een paar lieve vriendinnen ben ik er toch eventjes geweest. In een ROLSTOEL!

Ik moet zeggen dat ik het zonder rolstoel ook echt niet gehaald zou hebben, maar het was wel heel erg raar....

Fotootje van de ooievaars vlak bij ons huis.

Maar we zijn alle maal heel goed geslaagd en ik ben ondertussen begonnen met het naaien van een rugtasje. Dat gaat wel heel erg langzaam, maar dat is niet erg, als hij pas over twee maanden af is, is het ook goed. Af een toe een naadje is al heel wat op het moment....

Foto van de IJssel centrale met de pijpen...

Zaterdag hebben we gekeken naar het neerhalen van de pijpen van de IJsselcentrale. Raar hoor om dat in het echt een keer te zien. In 30 seconden was het helemaal voorbij! Sjonge!

En weg zijn ze!!

Vandaag heeft Greta heel hard gewerkt om de vloer van de patio te reinigen, dank je wel!! Het ziet er al zoveel beter uit!!!

Wat mijn gezondheid betreft:

De chemo is, over het algemeen genomen, wel iets beter gegaan dan de eerste keer. Daar zijn drie redenen voor te bedenken:
* ik had een extra medicijn tegen de misselijkheid
* het was drie weken verder na de operatie, en ik was dus ook wat verder hersteld
* ik had geen verhoging bij het krijgen van het infuus.

Ik bleef wel langer misselijk, maar na het krijgen van een maagbeschermer ging dat ook beter.

Verder had ik wel kwaaltjes, onder andere verstopping en opvliegers (door chemo, medicijnen en hormonale veranderingen).

Nu merk ik dat ik wat last krijg van de verminderde weerstand, bv wondjes in  mijn mond, wat last van slikken enz.

Ook blijf ik nog best moe. Dit is mijn goede week, maar echt goed voel ik me nog steeds niet, dat valt dan wel tegen. Maar ja, ik moet ook niet vergeten dat mijn ijzerwaarde (hb) ook echt laag is.

Al met al ben ik dankbaar dat ik er redelijk goed doorheen rol en dat ik de helft van de eerste chemo's al weer gehad heb.

Dinsdag de derde kuur!!

Tot dan, groeten, Elni

Zon!

Daar moeten we van genieten zolang het kan...

Ik voel me vandaag redelijk oké, onder andere door de maagbeschermers die ik sinds gisteren slik. Dus hup naar buiten, tuinstoel klaarzetten....

Petje en zonnebril op....

Niet vergeten in te smeren en ....

Lekker wat steekjes zetten.

De afgelopen week was de chemo week, nu is het weer bijkomen en energie opdoen voor kuur nummer drie, eind maart. 

Zonnige groeten, Elni 

Tweede chemokuur

Daar zit ik weer, voor de tweede keer...

De buurvrouw was er ook, die doet vrijwilligerswerk op de afdeling. 

Ik kreeg het gelijk weer snikheet. En weer een raar gevoel in mijn hoofd.

Van de regieverpleegkundige kreeg ik een extra middel tegen de misselijkheid, hopelijk gaat dat werken... 

Het is nu al avond, de dag ben ik redelijk doorgekomen, maar sinds een uurtje wordt het snel minder, helaas. 

Ik heb nog wel een aantal nieuwe petjes en dergelijke kunnen kopen bij de kapperswinkel in het ziekenhuis. Daar ben ik echt blij mee. 

En dankbaar ben ik dat de behandelingen straks na de chemo's klaar zijn en er geen bestralingen meer komen.

Het is augustus voor je het weet!! 🙂

(Hopelijk)

Elni 

Haar terug en gebed gevraagd

Om met het goede nieuws te beginnen. Zaterdag de vierde maart, eindelijk, eindelijk, ging de bel. Zat al de hele dag te wachten. Ik wist dat er een pakketje naar me onderweg was.

En ja, daar zijn mijn haren weer! Hoera!

Ik had al foto's gekregen over de mail:

De staartjes zoals ik ze opgestuurd had.

Dit is de standaard toupim, dus een haarband met daaraan mijn haar.

Van opzij

En met de Alpino pet die ik erbij kreeg.

Ik heb er een extra lok bij besteld, die had ik van mezelf ook, dus dan is het nog wat natuurlijker.

Van opzij en met pet

Zo gaat het dan worden uiteindelijk.

Ik heb nog geen goede foto gemaakt met de toupim op mijn eigen hoofd, maar wel een selfie. Hier is hij.

Verder kregen we vrijdag afschuwelijk nieuws. Mijn zusje blijkt ook borstkanker te hebben. Dat kwam als een schok voor de hele familie, en voor haar en haar vriend het meest.

Willen jullie ook voor haar en mijn ouders en hun partners bidden?? Het is voor hen ook zo heftig!

Verder krijg ik morgen mijn tweede chemo. Tenminste als mijn bloedwaarden goed zijn, maar daar ga ik wel van uit. Ik heb er wel vrede mee, maar blijf het afschuwelijk vinden. Ik hoop en bid dat ik er niet zo ziek van ben als van de eerst cocktail. Stephan gaat weer mee, dat is wel fijn, vertrouwd en ik ben blij dat we dit samen kunnen doorstaan.

Ik ben heel dankbaar dat er zoveel mensen meeleven en voor ons zorgen en voor ons bidden. Anders zou het nog veel zwaarder zijn allemaal.

Tot gauw, Elni