Afgelopen week kreeg ik het toch weer een stukje zwaarder met de chemo's en ben ik weer verder achteruit gegaan lichamelijk.
Vanochtend stond bloedprikken, een afspraak met de regieverpleegkundige en daarna de elfde chemokuur van de taxol gepland.
Na het bloedprikken en een lekker bakkie koffie, zijn we naar de mammapoli gegaan. De verpleegkundige had al snel in de gaten dat het lopen niet meer makkelijk gaat, en dat ik toch wel erg vermoeid oogde. Na een telefoontje en een kort overleg met de oncoloog is de chemo van vandaag en volgende week geschrapt.
Dus: ik ben nu klaar!
Wat raar is dat!
Nu hopen dat ik snel opknap en me weer een stukje beter ga voelen. Het kan echt wel een hele tijd gaan duren voor ik weer helemaal de oude ben, maar ik ben blij met elke procent verbetering!
Er zijn nog drie afspraken gemaakt: over een paar weken met de oncoloog om het traject af te sluiten, met de chirurg voor een controle van de andere borst ergens in augustus en dan nog een afspraak met de regieverpleegkundige over drie maanden om te zien hoe het dan me gaat en of zij nog iets kunnen betekenen voor me.
Ik ben dankbaar voor Gods nabijheid de hele afgelopen periode. En ook de wetenschap dat ik ook de komende tijd niet alleen hoef door te komen. De behandeling is dan nu wel klaar, maar ik ben er nog lang niet. Dat is best moeilijk om dat te aanvaarden en een plekje te geven. Maar gelukkig hoeft ik dat niet alleen te doen.
Groet, Elni