Toch geen reconstructie (voorlopig)

Stephan en ik zijn net op bezoek geweest bij de plastisch chirurg, dokter de Jong.

Die heeft alles bekeken, nog een collega gevraagd wat haar mening is en een afweging gemaakt op grond van zijn inzicht en ervaringen. Besloten is om voorlopig geen reconstructie te doen van welke methode dan ook.

De risico's zijn te groot in verband met mijn overgewicht.

Dit wordt nu weer teruggekoppeld met de chirurg van de mammapoli en ik ga nu weer ingepland worden voor een 'gewone' amputatie. Op dit moment weet ik niet op welke termijn dit zal zijn.

Mocht het me lukken om nog minstens 20 kilo af te vallen, mag ik de afdeling plastische chirurgie weer bellen en kan ik alsnog op de wachtlijst komen.

Dit bericht was natuurlijk best even slikken voor ons beiden, maar toch ben ik dankbaar dat ze niet zomaar wat gaan doen, maar toch het beste voor me willen.

Wanneer ik meer weet zal ik het weer delen,

Groeten, Elni

Op de fiets!

Gister had ik een dagje ziekenhuis.

Om half tien vertrok ik van huis, op de fiets (dat gaat redelijk goed, wat tof is dat!), richting ISALA.

Eerst bloedprikken, dat ging gelukkig in 1 keer goed, halleluja!!!

Toen tijd overbruggen met een bakkie cappuccino bij het restaurantje in het ziekenhuis. Na een uur konden we richting de oncoloog.

En, hoera, mijn bloedwaarden waren helemaal goed!
We hebben afgesproken om in januari elkaar weer te zien en dan een bot dichtheids scan te maken.

Na een uitgebreide lunch in de buurt (even weg uit het gebouw), was er 's middags een informatiebijeenkomst gepland over borst reconstructies.

Er waren een aantal dames die al geopereerd waren met verschillende methodes. We mochten ook zien wat het resultaat was en er werd veel over verteld. Later kwam ook nog een plastisch chirurg die nog meer kon vertellen over de verschillende mogelijkheden en vragen kon beantwoorden.

Half zes stapte ik weer op de fiets naar huis, waar Stephan gelukkig met eten thuiskwam, want mijn batterij was aardig leeg. Ik lag om acht uur al in mijn nest.

Maar al met al een waardevolle dag.

Komende vrijdag 29 september heb ik een persoonlijke afspraak met de plastisch chirurg. Even de neuzen dezelfde kant opzetten en kennis maken!

Fijn dat er mensen zijn van de verschillende borstkanker organisaties die deze informatie middagen drie keer per jaar organiseren. Deze dames waren van borstkanker.nl. Weer iets om heel dankbaar voor te zijn.

Tot (na) vrijdag, liefs, Elni

Met wat vertraging...

.... vanwege het overlijden en de uitvaart van mijn vader zijn Stephan en ik naar Oostenrijk vertrokken voor wat broodnodige tijd samen en wat rust na de hele heftige maanden dat we hebben gehad en de emotioneel zware dagen vorige week.

We hebben een leuk appartementje op een landal park. Dit was ons uitzicht vanochtend, het had gesneeuwd. Erg vroeg in het jaar en het is dus ook erg koud.

Gister waren we hoog op de berg, op 2600 meter, daar konden we niet wandelen, door de sneeuw en de wind en de kou.

Maar in het dal scheen de zon.

En hebben we heerlijk op het terras een soepje gegeten.

Thuis draait alles door met wat hulp van oma's. Nog een paar dagen dan rijden we op ons gemak weer terug naar Nederland. Tot die tijd doen we heel rustig aan, we zijn beiden niet echt fit helaas. 

Zwaaiiiii!!!

Ik ben heel dankbaar voor Stephan, die ons veilig hierheen heeft gereden. Voor de tijd die we samen kunnen doorbrengen. Voor de troost die hij geeft en dat hij er voor me is op mijn verdrietige momenten. 

Tot in Nederland, Elni 

verdrietig nieuws

Afgelopen vrijdag hebben we de verjaardag van Stephan en Jerom kunnen vieren. Helaas werden we 's nachts gebeld dat we naar het ziekenhuis moesten komen, omdat het met mijn vader niet goed ging.

Hij was al geruime tijd ziek, hij had blaas en prostaatkanker en ging erg achteruit de laatste weken.

Bij aankomst in het ziekenhuis werd al gauw duidelijk dat hij niet meer beter zou worden. Hij is niet meer bij bewustzijn gekomen en aan het eind van de ochtend, rond half twaalf is hij overleden.

Hieronder de rouwkaart.

En op de voorkant komt een mooie tekening van mijn vader.

Hij is twee jaar aan het vechten geweest tegen zijn kanker.

Papa, ik ga je missen.

Maar ik ben wel heel erg dankbaar dat verder lijden je bespaard is gebleven.

Zaterdag is de herdenkingsdienst en crematie.

Elni