Goeie dag!

Hallo allemaal, het is alweer een hele tijd geleden dat ik wat gepost heb.

Dus ik dacht, zal jullie even goeiedag wensen en even bijkletsen.

En ik wilde graag delen dat ik gister echt een goede dag had.

EINDELIJK

Het voelde weer een beetje als Elni, als vanouds. Niet helemaal natuurlijk, er waren diverse opvliegers, had last van een litteken en toen ik ‘s middags ging zwemmen was er het gedoe met de protheses. Maar toch.....

Ik kon de hele dag door, zonder inzinking (energie-wijs). Zonder zwaar hoofd, zonder pijn, zonder dingen te vergeten. Nou had ik ook een hele rustige dag, zonder afspraken en dergelijke, maar ik was zo blij en dankbaar, dat ik dacht: ik gooi het even de wereld in. Het was echt TOP!

In de afgelopen maanden ging het echt op en af. In januari ben ik heel voorzichtig weer gaan werken. Dat ging wat beter dan verwacht en na een aantal keer een halve dag in de winkel geweest te zijn, volgde al snel de hele dagen.

In februari was het druk, want er waren een aantal beurzen en de winkel ging verhuizen van Staphorst naar De Wijk, dus heb ik wat meer dagen in de winkel gestaan en ook helpen inpakken en uitpakken. En dat ging helaas toch wat minder, zodat ik in maart helemaal niet heb kunnen werken, doordat ik twee keer ziek werd.

In februari zijn Stephan en ik nog een midweek naar Zeeland geweest. Het was prachtig, stralend weer, maar wel heel koud. We hadden een huisje op een park en konden daar ook fietsen huren, dus dat hebben we gedaan. Vond het erg leuk en was ook lekker om er even uit te zijn.                   

Vorige week had Lonja haar eerste rijles en later deze week wordt ze al weer 17 jaar.
Allemaal dingen om weer heel dankbaar voor te zijn.

                                                                    

Ik geniet ook van het mooie weer deze week en hoop dat de goede dagen steeds vaker gaan voorkomen. 

Groeten, Elni 

Geknipt!

Van de week had ik mijn eerste knip beurt sinds mijn haar eraf ging.

De eerste echte in elk geval. Twee keer had Gea (mijn vriendin en kapster - in die volgorde) de contouren een klein beetje bijgewerkt, maar een model had ik nog niet.

Tot afgelopen week.

Eerlijk gezegd vond ik dat toch ook wel weer een dingetje, daarom heb ik maar een'before'

en een 'after' fotootje gemaakt!

Nou Gea, prima gedaan hoor! Alweer! Dank je wel!

Verder heb afgelopen maand een bezoekje gebracht bij de gynaecologe, die heeft mij medicijnen voorgeschreven om te kijken of dat me gaat helpen bij de overgangsklachten. Het is nog even afwachten of dat zal werken.

Ook heb ik nieuwe protheses aangemeten gekregen. Er zit nog steeds wat seroom achter het litteken, maar ik wilde niet wachten, wil toch twee dezelfde hebben. Omdat ik nu niet meer vast zit aan een bepaald gewicht of grootte, heb ik kunnen kiezen voor een wat kleinere en lichtere variant die veel beter zit dan het zwaardere geval dat ik eerst had.

In januari heb ik nog een afspraak staan bij de oncoloog voor een bloedcontrole en een bot dichtheids scan, i.v.m. botontkalking.

Ik ben dankbaar voor mijn nieuwe protheses, die werken prima! En ook dat ik zwemprotheses heb kunnen bestellen, die vergoed worden door de verzekering. Dat scheelt weer een stuk. Dus binnenkort ga ik die uitproberen!

Tot gauw, groeten, Elni

vijf, zes en zeven november

Zondag vijf november,

Mijn verjaardag gevierd met een uitgebreide 'tea' bij hotel Fidder met mijn vrouwelijke familieleden.

Maandag 6 november: naar het ziekenhuis

De uitslag van het weefselonderzoek was er. Gelukkig geen gekke dingen gevonden, dus dat is wel weer positief.

Verder moet ik nog echt rustig aan doen, er zit nog best veel vocht bij de wond, dus moet ik mijn arm echt ontzien. Dat is best lastig. Ook fietsen en dergelijke mag ik pas weer doen als het vocht zo goed als weg is en de wond genezen.

Ik hoef pas weer over een jaar terug voor controle.

Dinsdag 7  november.

De geboortedag van papa.

De eerste zonder hem.

Toch wel verdrietig!

Ik ben dankbaar voor alle verwennerij, cadeautjes, kaartjes, Whatsappjes enz. met mijn verjaardag en vooral voor alle dames die gekomen zijn zondag om met mij mee te vieren! Nogmaals hartelijk bedankt. Vond het heel bijzonder!

Liefs, Elni

Een Jaar

Een jaar geleden, dit zelfde weekend was er eentje om nooit meer te vergeten.

Het was het weekend waarin
* ik mijn 44ste verjaardag vierde met wat vriendinnen op de koffie, voor het eerst sinds tijden dat ik weer eens wat deed om mijn verjaardag te vieren.
* ik samen met mijn moeder naar Soldaat van Oranje ben geweest. Een hele gezellig zaterdag.

* we een feestje hadden voor de 70ste verjaardag van papa en Ans, maar ook


* het weekend waarin ik een onregelmatigheid ontdekte in mijn borst.

Nu terugkijkend op dat weekend, was het een mooi weekend, een speciaal weekend, maar toch ook eentje met wat scherpe randjes.

Het bleek ook het weekend te zijn van de allerlaatste verjaardag van papa, hij werd 'maar' zeventig...
De verdikking in mijn borst, in eerste instantie door de huisarts aangemerkt als niets bijzonders, bleek toch kanker te zijn....

Nu, een jaar verder...

Een jaar, net als elk jaar, met vele ups en downs. Alleen dit jaar waren de hoogtepunten wat groter, en de dieptepunten wat lager.

Het was een moeilijk jaar, een zwaar jaar, maar ook een bijzonder jaar, een speciaal jaar.

Een jaar van winst en verlies.

Ik verloor mijn eierstokken en beide borsten, ik verloor mijn vader.

Maar ik ontving ook veel. Nog nooit kreeg ik zoveel kaartjes in een jaar. Zoveel bloemen, zoveel appjes, zoveel hulp met koken, schoonmaken, wassen, strijken, enz.
En eerlijk gezegd, heeft me dat zo ontzettend goed gedaan. Het gaf me moed, vertrouwen, het liet zien dat ik er toe deed.

Het was een jaar vol van eerste keren. De eerste keer naar de mammapoli, naar de oncoloog, de eerste chemo, de eerste prothese, de eerste keer dat ik achter een lessenaar een zaal toesprak (op de uitvaart van mijn vader). De eerste keer in het openbaar zonder haar en ook weer voor het eerst met heel kort stekeltjes haar, nadat het weer was gaan groeien.

En dan hebben we het nog niet over de eerste opvliegers, de eerste keer bij mijn zoon in de auto, de eerste diploma uitreiking (Lonja haalde haar TL examens) en vast nog veel meer.

Vorig jaar op mijn verjaardag kreeg ik van Stephan een fitbit, een heel uitgebreide stappenteller, met bijpassende armband. Daar heb ik afgelopen jaar veel plezier van gehad. Als je goed zou kijken zou je ook daarin kunnen zien wat voor jaar het geweest is, ook hier veel ups en downs.

Weken waarin er veel stappen werden gezet en gefietst, ander weken bijna niets. Nachten met weinig slaap, diepe slaap of momenten waarop ik veel in bed lag. In mei kreeg ik van mijn zusje een bijbehorende weegschaal, een hele lieve verrassing. Hierbij het zelfde verhaal. Veel gewichtsverlies na heftige weken, bv de eerste chemo, later kwam ik juist weer aan door constant een wee gevoel in mijn maag en de medicijnen. Dus ook wat dat betreft ging het op en neer.

Het was ook een jaar van ontwikkeling. Vorig jaar oktober hebben Stephan en ik een cursus gedaan bij Groundwork (klik)  De training heette: ik kan veranderen. Hierin staat onze relatie met Jezus centraal. Heel bijzonder en heel fijn.



Die cursus, samen met het afgelopen jaar hebben echt een verandering ingezet. Ik heb geleerd dat ik er mag zijn, dat ik waarde heb, precies zoals ik ben. Ik hoef niet te zijn zoals een ander, ik mag zijn wie ik ben, met al mijn gebreken en zwaktes. Ik heb geleerd dat God er is, altijd, in goede en slechte momenten. Ik heb geleerd dat ik me kan blijven ontwikkelen, dat er altijd ruimte is voor meer en dat verandering niet altijd slecht is.

Dat is zo waardevol gebleken dit afgelopen jaar.

Vandaag begin ik aan een nieuw jaar, het zesenveertigste levensjaar. Dat ga ik vieren met een aantal heel speciale mensen. Allemaal familie, allemaal vrouwen.

Wat het komende jaar gaat brengen, geen idee, maar ik kijk er, samen met Stephan, vol verwachting naar uit.

(tijdens onze wandeling gisteren)

Fijne zondag, Elni

extra keer naar Isala

Gelukkig vond ik Greta (alweer!) bereid met me mee te gaan naar het ziekenhuis vandaag.

Ik had vanochtend de poli gebeld omdat ik wel erg veel last kreeg van de wond en mijn oksel/arm.

Ik had last van seroom, hier een uitleg:

Seroom

Seroomvocht is wondvocht dat zich ophoopt in het wondgebied. Het ontstaat vaak na operaties bijvoorbeeld na een mamma amputatie. Seroomvocht is wondvocht dat zich ophoopt in het wondgebied. Hierdoor ontstaat een verdikking. De aanmaak van seroomvocht kan soms langdurig en in grote productiehoeveelheden optreden.In veel gevallen gaat het op korte of langere termijn over.
Door middel van puncteren kan het seroom worden weggezogen. De punctie wordt gedaan in het littekenweefsel met een naald. Dit moet soms meerdere malen worden herhaald, omdat er een soort melk effect kan ontstaan: Het wegzuigen roept nieuwe productie van seroom op.
Vaak helpt het als er na de punctie een dik gaas of een pelotte op wordt geplakt zodat er wat tegendruk ontstaat.
Daarnaast kan men proberen de punctieperiode heel langzaam te verlengen. Tenslotte kan men de lymfeproductie vertragen cq tijdelijk zelfs helemaal stil leggen met injecties octreotide in combinatie met een draagdoek: dit is vooral nuttig als in de holte na leegzuigen ook nog enkele cc's kleefstof / kleefmiddel wordt achtergelaten (Tissu Col.).
Echter, er is ook een risico dat na meerdere puncties een ontsteking ontstaat. Het aantal malen dat wordt gepuncteerd, wordt daarom zo veel mogelijk beperkt.

De verpleegkundige probeerde een aantal keer om het wondvocht af te voeren, maar dat lukte helaas niet. Omdat ik niet naar huis wilde zonder dat er wat aan de klachten gedaan was, heeft ze een arts erbij geroepen en die ging met wat minder beleid te werk. Hem lukt het uiteindelijk wel om 250 cc in de fles te krijgen met de vacuümpomp en holle naald.

De afgelopen twee dagen had ik echt mindere dagen, last van de wond/litteken en dergelijke en erg moe.

Hopelijk knap ik nu weer wat op.

Ik ben dankbaar dat het uiteindelijk gelukt is net, dat Greta haar vrije tijd opgaf om met me mee te gaan en voor Stephan, die straks ook weer op tijd thuis komt om voor mij en de kinderen te koken.

Maandag heb ik de controle afspraak bij de chirurg, hopelijk hoef ik voor die tijd niet nog een keer extra naar Isala!

Groeten, Elni

Thuis

Gelukkig ben ik weer thuis nu.

Één nachtje was inderdaad genoeg.

(Mooie bos bloemen van mijn moeder)

Nu verder herstellen en zes november heb ik een afspraak voor controle bij de Mammapoli.

Fijn dat er zo veel mensen meeleven!

Tot gauw, Elni 

Operatie geslaagd!

Gelukkig is de operatie voorspoedig verlopen. Wij kregen net bericht dat Elni zo van de OK over gaat naar recovery, het duurt nog even 1-2 uurtjes en dan komt zo op de afdeling. We denken rond 3 uur ieder geval weer op de afdeling. 

Dit hobbeltje is weer genomen, nu maar even hopen en bidden op geen nabloeding zoals vorige keer. Maar we verwachten dat zeker niet. 

Zover even deze update van Stephan