Dat is wel weer wennen hoor.
Wel weer lekker bij mijn gezin....
Maar in het ziekenhuis kreeg ik elke paar uur vanzelf mijn paracetamolletjes bijvoorbeeld, nu moet ik daar zelf weer aan denken.
Voor het slapen heb ik toch mijn korset (die ik in het ziekenhuis om kreeg na de tweede operatie) weer aangetrokken, daardoor kon ik zowel op mijn linker als mijn rechterzij slapen en ben ik de eerste twee nachten prima doorgekomen.
Vannacht ging het een stukje minder, ik had meer pijn en meer druk op de wonden. Dus heb ik vanochtend de mammapoli maar gebeld en mocht ik aan het eind van de ochtend langskomen. Daar hebben ze met een holle naald en een vacuümpomp zo'n 150 cc wondvocht weggehaald. Dat geeft wel weer wat minder druk, maar heb er wel weer drie wondjes bij.
Vrijdag a.s. heb ik een afspraak op de poli om de uitslag te horen en hopelijk (een stuk) van het vervolgtraject.
Tot die tijd doe ik heel rustig aan (noodgedwongen), slaap 's middags even en kom zo de dagen door.
Ik ben dankbaar weer thuis te zijn en voor de goede zorg die ze me geven bij ISALA. En vooral dankbaar voor mijn gezin, die allemaal erg hun best doen voor mij. En natuurlijk mijn moeder, die ook erg betrokken is. En voor de mensen die een lekker maaltje voor ons koken, zodat ook Stephan wat ontzien wordt.
Groetjes, Elni
Geen opmerkingen:
Een reactie posten